Zoals beloofd zal ik met regelmaat wat belevenissen delen van mijn reizen naar Colombia. Dit keer de beklimming van de berg Iguaque in april 2015.
Vandaag na het ontbijt op pad voor een wandeling met Claudia hier in de buurt. Een tocht van circa 5 kilometer. Op zich niet ver, maar wel veel hoogteverschillen. Prachtige uitzichten, dus veel foto’s gemaakt. Dit was een training voor de dag van morgen.
Op het programma staat de beklimming van de berg Iguaque. Bedoeling is om naar de top op ruim 3800 meter te gaan! Dus dat wordt een flinke klim.
Vanmiddag proviand ingeslagen om te “overleven” onderweg. Verder rustig dagje. Nog even lekker koffie wezen drinken in het centrum vanavond.
De wekker gaat morgen om 06:00 uur zodat we op tijd aan de beklimming kunnen beginnen. Dus op tijd naar bed vanavond!
Zoals aangekondigd stond vandaag een wandeltocht op het programma. We hadden nog even twijfels of het door kon gaan, want het had de hele nacht geregend.
Dat betekende om 06:00 uur de wekker, snel ontbijten en op pad. Eerst met de pick-up naar de ingang van het nationaal park Iguaque. Dat was al een avontuur op zich.
De weg daar naartoe was meer een rivierbedding dan een weg. Vol keien en gaten én steil omhoog. Eerst inschrijven bij de parkwacht. We kregen nog wat adviezen over de route en conditie van de “paden”. Om 08:15 uur op weg gegaan. Al snel kwam ik tot de conclusie dat het begrip pad hier toch een andere betekenis heeft. Je loopt hier constant over keien, boomstronken en door modder en water. Het was uiteindelijk prima wandelweer. Op de heenweg was het redelijk bewolkt, dus niet te warm.
Maar wat een tocht zeg! Continu omhoog, met een gemiddeld stijgingspercentage van 25%.
Onderweg heel veel gezien. Colibries, Toecans, bloemen en planten en veel, héél veel keien. Natuurlijk is dit nog maar een kleine greep van alles wat we gezien hebben.
Na 4 uur hadden we de top bereikt op bijna 4000 meter. En dat voel je goed! Door de ijle lucht moet je wel rustig aan doen. Op de top lag een meertje. Daar even “geluncht” en na nog wat foto’s te hebben gemaakt toch maar weer op pad om op tijd beneden aan te komen. Eerste deel, boven de boomgrens, was nog wat fris.
Terugweg duurde zo’n 3,5 uur. Beneden ons weer afgemeld bij de parkwacht. Maar wat een ervaring! In het onderste deel waan je je in Burgers Bush, maar dan in het kwadraat.
Boven de boomgrens zie je alleen nog maar vetplanten tot wel 2 meter hoog. Moe maar voldaan vertrekken we weer richting de finca. Eerst een lekker koud pilsje, dat hebben we wel verdiend!
